1.65

OCZAMI NADII
Ola spędziła w szpitalu jeszcze pięć dni. Żebro prawie się się zrosło, miała przyjść na badania przed naszym powrotem do Polski. 
Razem z Adamem i Mattem przyjechaliśmy po nią. Klaudia z Pauliną, Brianem, Poppy i Jamesem przygotowywali małą imprezkę. Z pokazem zdjęć i śmiesznych filmików, które miały trochę poprawić pamięć naszej wariatki. 
Matt zaniósł jej torbę do auta, a ja i Adam czekaliśmy z nią na wypis. 
- Pilnujcie jej. Wygląda na taką co w umywalce może się utopić. - powiedział profesor Holt, kiedy odbieraliśmy od niego wypis. Zaśmialiśmy się, a Alex prychnęła i wniosła oczy ku górze. 
Pożegnaliśmy się ze wszystkimi i poszliśmy na parking, gdzie czekał na nas Adam. Opierał się o swój samochód. Na nasz widok uśmiechnął się szeroko i podniósł Alex okręcając ją wokół własnej osi. Zaśmiałam się. 
- W końcu na wolności. - powiedział. Parsknęła. Zapakowaliśmy się do auta. Chłopaki z przodu, a ja i Alex z tyłu. Cała droga do Londynu zleciała nam na śpiewaniu wraz z radiem. Po trzech godzinach byliśmy na miejscu. Kessler zaparkował przed naszym domem. Weszliśmy do środka. Salon przeszedł niesamowite przemeblowanie. 
Ekipa przygotowawcza wyniosła kanapę, stolik oraz fotele. Na podłodze ułożyli masę poduszek oraz miski z takim żarciem, jak chipsy, popcorn, czy ciastka. Cała czwórka siedziała w kuchni i robiła picie, lemoniadę. 
- Jesteście! - Klaudia podniosła się i rzuciła na Alex. Uśmiechnęły się obie szeroko i mocno objęły. - W końcu. Ten dom był pusty bez Ciebie. 
- Jak wszystko, gdy mnie nie ma. - powiedziała panna Cliver. Zaśmialiśmy się. Humor jej wraca, więc zaczyna być dobrze. 
Dziewczyna poszła zanieść torbę do swojego pokoju i przebrać się. Potem cała nasza dziewiątka usiadła na podłodze w salonie.
Puszczaliśmy zdjęcia. Wszyscy mieliśmy przy tym masę śmiechu. 
Po półtorej godzinie przyszedł czas na filmiki. Parę z koncertów, z pobytu w Irlandii i New Castle itp. Było ich parę. 
Na jednym z nich nagrane były wyczyny chłopaków na desce, a na innym taniec Pauliny w samym staniku i szortach. 
Zaśmialiśmy się, a nasza przyjaciółka wywróciła oczyma. 
- Przyglądajcie się. Już nigdy nie zobaczycie tak seksownego ciała.
- Ja widzę równie seksowne ciało, gdy spoglądam w lustro. - dodał Matt. Znowu się zaśmialiśmy. Spojrzałam na Olę. Wyglądała na odprężoną w towarzystwie chłopaków i Poppy. Uwierzyła, że są naszymi przyjaciółmi. Oby tak samo było z One Direction. 
Było tak fajnie, że nie zauważyliśmy iż zaczęło robić się już ciemno. Siedzieliśmy tak ładne siedem godzin. Czas tak szybko leci przy dobrej zabawie. Chłopaki i Poppy pomogli nam posprzątać i pownosić z korytarza meble, po czym pojechali. 
Zostałyśmy same, więc postanowiłyśmy zrobić coś do zjedzenia na kolację. Stanęło na zwykłej jajecznicy ze szczypiorkiem. Kiedy siedziałyśmy z talerzami przed telewizorem do Klaudii zadzwonił Liam. 
Chłopaki zapraszali nas do siebie na maraton filmowy. Zgodziłyśmy się, ale Alex wyglądała na przestraszoną. Nic dziwnego. W końcu ich nie pamięta i nadal czuje się przy nich trochę niepewnie. 
Zjadłyśmy i poszłyśmy się się przebrać i spakować coś na wypadek, gdybyśmy miały u nich przenocować. 
Założyłam obcisłe ciemne jeansowe rurki, szare stópki, czarne tenisówki i bluzkę na ramiączka w kwiatowy wzór. Włosy związałam w kucyk i byłam gotowa. Do plecaka wsadziłam piżamę, szczotkę do włosów, szczoteczkę do zębów, czystą bieliznę i krem do rąk. Oraz mały ręcznik. 
Zgasiłam światło i zeszłam na dół, gdzie czekały już Paulina z Olą. Ta pierwsza miała na sobie czarne legginsy i sięgający za pośladki sweter w biało-zielone paski. Włosy związane miała w luźnego warkocza, a jej nogach znajdowały się baleriny. 
Przez jej lewe ramię przewieszona była granatowa torba. 
Natomiast Ola założyła szare dresy węższe w nogawkach i z niskim stanem, biały T-Shirt z nadrukiem, a na nogach trampki. W ręku trzymała torbę. 
- A Klaudia, gdzie? 
- Jestem! - po schodach zbiegł nasz chochlik. Miała na sobie czarne rurki, szarą koszulkę z nadrukiem i cienki sweterek, a na nogach vansy. W dłoni trzymała mały plecak. 
Zgasiłyśmy wszędzie światła, zamknęłyśmy dom i ruszyłyśmy w stronę przystanku autobusowego. Autobus przyjechał dwie minuty po naszym przyjściu. Droga do domu chłopaków zajęła nam dziesięć minut. Potem z przystanku musiałyśmy iść jeszcze trzy minuty. Zapukałyśmy do drzwi. Otworzył nam Louis. Uśmiechnął się.
- Hej, zapraszam. - dał nam po całusie i zamknął za nami drzwi. Poszliśmy do salonu, gdzie siedział Liam z Niallem i Eleanor. Jeśli chodzi o El, to Alex ponownie ją poznała jakieś trzy dni temu. 
- Cześć wszystkim. 
- Hej. 
- A, gdzie Hazza i Zayn? - zapytałam przytulając Calder.
- Pojechali po asortyment na dzisiejszy wieczór. - powiedział Niall. Uśmiechnął się w moją stronę. Odwzajemniłam uśmiech. 
Razem z Klaudią usiadłyśmy na kanapie pomiędzy Niallem i Liamem. Paulina zajęła fotel, a Alex usiadła z Lou i El na dywanie. Panowie puścili już jeden z filmów, bo nie chciało się nam czekać na pozostałą dwójkę. 
Był, to film ,,Zabawy z piłką''. Chwyciłam pudełko, aby przeczytać opis na pudełku. ,,Pracownicy oraz klienci zadłużonej finansowo siłowni walczą na turnieju gry w zbijaka. Wygrana zawodów pozwoli właścicielowi spłacić dług i ocalić interes przed bankructwem''. Może być ciekawy.
Minęło z piętnaście minut filmu, kiedy do domu wrócił Zayn z Harrym. Louis zastopował film, abyśmy nic nie przegapili. 
- Mamy żarełko ! O, hej dziewczyny. - Hazza jako pierwszy ruszył się, aby nas przywitać. Na widok Alex zrobił niepewną minę. Przełknęła ślinę. 
- Hazz ...
- Nie wiem, czy mogę ją przytulić. Nie pamięta mnie i może zemdleć ... 
- Przestań pieprzyć. - Ola sama wstała i objęła go przy okazji cmokając jego policzek. Wyszczerzył zęby. 
- W końcu. Ta utrata pamięci ma swoje plusy. 
- Idiota. - prychnęła, ale uśmiechnęła się. Zayn także nas przytulił. Alex trochę dłużej niż nas. Tak mi się przynajmniej wydawało. 
Panowie dosiedli się do tych na dywanie. Każdy z nas miał w swych rękach coś do pochrupania i picia. Mi trafiły się żelki i sok jabłkowy.
Film trwał półtorej godziny. Sympatyczny. Potem włączyli ,,Jason X'', a następnie horror ,,Czarna owca''. Dla bezpieczeństwa przysunęłam się do Klaudii, która od razu objęła mnie ramieniem. Usłyszałam parsknięcie dochodzące z podłogi. Zmarszczyłam brwi i spojrzałam w tamtą stronę. 
Harry siedział pomiędzy Alex i Zaynem. Albo raczej leżał. 
Głowę ulokował na ramieniu brązowookiej, a nogi na nogach Malika. Ramionami objął ją w talii. Boże.
- Hazza ... co ty robisz? - to pytanie zadała Eleanor. 
- Przytulam się. 
- To widzę, ale ...
- To jest straszny film. W razie, czego chcę być bezpieczny. 
- Ty jesteś nienormalny. - powiedziała jeszcze z uśmiechem i wlepiła wzrok w ekran. Louis obejmował ja ramieniem. Film się zaczął. 
OCZAMI PAULINY
Film nie był taki zły. Były straszniejsze momenty, ale przez większość filmu nie działo się nic nadzwyczajnego. 
Harry ciągle był w tej samej pozie i, za każdym razem, gdy w filmie było coś straszniejszego piszczał, jak mała dziewczynka. 
W końcu Zayn nie wytrzymał i strzelił mu w łeb poduszką. Ten pisnął. 
- Za co? - jęknął Styles. 
- Za miłość do ojczyzny. Zamknij ryja i oglądaj film. - burknął mulat.
- No już okej. - loczek wyprostował się i z lekko obrażoną miną skrzyżował ręce na piersi.

Mrugnęłam do Alex, która ledwo powstrzymywała śmiech i uśmiechnęłam się lekko. Wariaci. 
Cały film trwał około dwóch godzin.Gdy się skończył postanowiliśmy zrobić krótką przerwę i zagrać w butelkę. Kręcił Harry i wylosował Nadię. 
- Droga Brownie powiedz, pytanie czy wyzwanie?
- Znam Cię już te dwa miesiące, więc wolę pytanie. 
- Jak tam chcesz ... Masturbujesz się? 
- Harry! - syknęła El. - Bez przesady. 
- No co, to tylko pytanie. - wzruszył ramionami. - To co, Nad? 
- Pewnie, że tak. Codziennie po parę godzin. I, to do zdjęcia Obamy. 
- Na prawdę?
- Nie. - mruknęła, na co roześmialiśmy się wszyscy. Zakręciła. Wypadło na Nialla. Chciał wyzwanie. Nad kazała mu iść do ich sąsiadki i poprosić, aby go przenocowała, bo chłopaki nie chcą z, nim spać. 
Wiecie, co? Zaczynam się jej bać. Ona na prawdę zaczyna upodabniać się do naszej trójki. Cholera. Stworzyłyśmy potwora. 
Blondyn spojrzał na nią, jak na idiotkę, ale grzecznie wyszedł z mieszkania i przeszedł przez ulicę. Patrzyliśmy na wszystko przez otwarte okno. 
Pani Klemm jest pięćdziesięcioletnią kobietą mieszkającą z mężem i trzema psami. Podobno bardzo lubi naszych chłopaków. 
- Oj kochaniutki. Znowu gracie w tą flaszkę?
- W butelkę proszę pani. - wyszczerzył zęby, a my uśmiechnęliśmy się i pomachaliśmy do niej, gdy blondyn pokazał jej nas palcem. Odmachała. Niall cmoknął ją w policzek i wrócił do nas. 
- Nie wyszło. - rzucił w stronę Nadii. Prychnęła. Zakręcił. Szyjka butelki wskazała Liama, który zażyczył sobie pytanie. Zapytał go, czy zmieniłby coś w swoim życiu. 
- Nigdy. Mam wspaniałą rodzinę i genialnych przyjaciół oraz robię, to co kocham. Mam idealne życie. - Payne uśmiechnął się ciepło. Awww. Pograliśmy jeszcze z godzinę, po czym obejrzeliśmy ostatni film pt,,Nie wszystko złoto co się świeci''. Z Matthew McConaughey w roli głównej. Tak na marginesie, Ola go uwielbia. Jest jednym z jej ulubionych aktorów. Oglądała go zapewne wiele razy, ale wcale tego po sobie nie pokazywała. Kiedy film się skończył dochodziła godzina 3.00 w nocy. 
- Okej, to co teraz robimy? 
- Idźmy spać. 
- Paula ma rację. - odparł Louis. Panowie ulokowali naszą czwórkę w dwóch pokojach. Ja miałam dzielić łóżko z Klaudią, a Ola z Nadią. 
Poszłam się myć jako pierwsza. Pod prysznicem znalazłam żel o zapachu jagodowym. Pachniał tak pięknie, że spędziłam w łazience więcej czasu niż zazwyczaj. Ubrana w długie granatowe spodnie od piżamy i białą koszulkę w chmurki wróciłam do pokoju. Klaudusia robiła coś na telefonie. 
- Możesz iść. - powiedziałam kładąc ciuchy na krześle. 
- Już idę. - cmoknęła mnie w policzek. - Tylko nie umrzyj z tęsknoty. 
- Postaram się, ale wiesz, że będzie to trudne. - wyszeptałam. Zaśmiałyśmy się. Mrugnęła do mnie i udała się do łazienki.
Wróciła po dziesięciu minutach, gdy leżałam pod przyjemnie miękką kołdrą w kwiaty i przeglądałam internet. Miała na sobie szarą koszulę nocną na krótki rękaw i sięgającą kolan z napisem ,,Do what makes you smile''. Ciuchy schowała do torby, po czym położyła się po mojej lewej stronie. Pogadałyśmy jeszcze z dziesięć minut, po czym poszłyśmy spać.
OCZAMI NARRATORA
Brązowooka dziewczyna przeciągnęła się i zamrugała, aby pozbyć się resztek snu. Przetarła powieki i rozejrzała się. Obok niej spała Nadia. Dziewczyna miała lekko uchylone usta i rozmarzoną minę na twarzy ukrytej pod maską snu. Alex uśmiechnęła się i swoje kroki skierowała w stronę torby leżącej na krzesełku. Wyciągnęła z niej czystą bielizną, wczorajsze dresy oraz białą koszulkę z napisem ,,Nie drażnij'' (po polsku) i głową lwa pod spodem. Udała się do łazienki. Po szybkim się ogarnięciu postanowiła zejść na dół do kuchni. Dochodziła 9.00, więc nie spodziewała się tam nikogo. Jakie było jej zdziwienie, gdy zobaczyła ciemnowłosego chłopaka siedzącego przy stole i pijącego kawę. Brunet od razu jej nie zauważył, więc mogła się mu przyjrzeć. Jego włosy były rozkosznie potargane aż się miało ochotę je przygładzić. Oczy były zamknięte i przez chwilę myślała, że przysnął, ale zdradzało go ciche nucenie.
Jedną ręką trzymał kubek z kawą, a drugą zaciśniętą obok kubka. Ubrany był w czarne dresy i zielony T-Shirt. Odchrząknęła. 
- Hej Zayn ... - podniósł na nią swój wzrok. 
- Dzień dobry ... Ola. - z niewielkimi problemami powiedział jej imię. Zrobiło się jej ciepło na sercu. 
- Prawie dobrze. - uśmiechnęła się. - Mogę kawy? 
- Jasne. - podniósł się i podszedł do szafki, z której wyciągnął niebieski kubek. Nalał do niego czarnego płynu z dzbanka. - Mleko, cukier?
- Tak. Dwie łyżeczki. A mleka trochę. - nieśmiało przycupnęła na jednym z krzesełek. Podał jej kawę. Zaciągnęła się pięknym zapachem. - Dzięki. 
- Nie ma za co. Dobrze spałaś? 
- Bardzo, chociaż Nadia trochę chrapie. - odparła. 
- To tak samo, jak Niall. Cały dom się trzęsie. 
- Pasują do siebie. - powiedziała. 
- Tak .... I nie tylko oni. - mruknął. Odchrząknęła, bo poczuła ciepło na policzkach. Jego gorący wzrok wyprawiał z nią złe rzeczy. Zamrugał i wbił wzrok w kubek. 
- To ... co u Ciebie? Nadal jesteś z Perrie? 
- Tak, ale, to nie potrwa długo. Nie wytrzymam dłużej z tą idiotką. 
- Trzeba było nasłać na nią hycla. - powiedziała. Wybuchnął śmiechem. 
Przez najbliższe trzy godziny nikt oprócz nich nie wstał, więc mieli mnóstwo czasu na rozmowę i lepsze się poznanie. 
Kiedy dziewczyny wstały i zjadły coś postanowiły wrócić do domu i posprzątać. Przy drzwiach Liam zatrzymał Klaudię i zaprosił ją jutro na randkę. Zgodziła się z ogromnym uśmiechem. Po powrocie do domu rozdzieliły między sobą zajęcia i zabrały się do pracy. 



Rozdział dodany. 
Nie za długi, ale obiecuję że kolejny będzie dłuższy. 
Zadawajcie pytania i podawajcie swój ulubiony cytaty lub cytaty. 
Pozdrawiam :)
PS. i napiszcie za co lubicie każdą z dziewczyn ;) 

ALBUM 31

Takie melancholijnie. Klaudia

Takie pyszności tylko w Polsce

Harry i Nadia nad jeziorem

Paulina z bratem dwanaście lat temu

:)

Alex i kuzynka Nadii na torach pociągowych

Dziewczyny oraz kuzyni Klaudii i ich wieczór gier

Alex i jej sąsiadka Ela

- Ta pani mnie śledzi ...

Jesienna wersja Klaudii

Pokój Darii, koleżanki dziewczyn 

O czym myśli ta piękna dama?

1.64

OCZAMI KLAUDII
- Dan będzie wniebowzięty, że się obudziłaś. - powiedziałam. Z trudem powstrzymywałam łzy. W końcu się obudziła. Mój uśmiech zniknął, gdy zobaczyłam wyraz jej twarzy. Wyglądała na zdezorientowaną. 
- Który dzisiaj jest? - zapytała. 
- Dwudziesty czwarty sierpnia. - powiedziałam. Chyba była w szoku. Nie wiedziałam co się stało. W końcu, to były tylko cztery dni, a nie miesiąc, czy dwa. Z przerażeniem patrzyłam na łzy pojawiające się w jej oczach i spływające na jej policzki. Otworzyłam szeroko oczy i od razu doskoczyłam do niej i mocno ją przytuliłam. Wtuliła się we mnie. 
- Ola? O co chodzi? Powiedz mi, bo zaczynam się bać. 
- Myślałam ... myślałam, że jest koniec czerwca. Ostatnie co pamiętam, to, jak James przyjeżdża do nas i mówi, że idziemy na koncert One Direction. - szepnęła, a mnie serce stanęło. Przełknęłam ślinę. Spojrzałam na doktora Holta, który patrzył na nas ze współczuciem. Przesłałam mu niemą wiadomość. Pokiwał głową ze smutkiem, a mi strasznie zachciało się płakać. Alex straciła pamięć. Nie pamiętała ostatnich dwóch miesięcy. Czyli nie pamiętała całego One Direction, Adama, Matta ... Dana. Ja pierdolę. Ten świat jest na prawdę niesprawiedliwy i chujowy. 
- Cii, nie płacz. Wszystkie będzie okej. - szepnęłam. 
- Opowiesz mi ci się działo przez te dwa miesiące? - poprosiła. 
- Oczywiście, kochanie. - nadal się do mnie przytulała. Powiedziałam jej o tym, że po koncercie chłopaki zaprosili nas na imprezę i od tego czasu się z nimi kumplujemy. Omal nie dostała zawały, gdy to usłyszała. Opowiedziałam jej o tym, że spotkała Adama i, że z nim i jego kumplem też się przyjaźnimy. Dodałam coś o Poppy. Do tego wyznałam, że Paulina od niedawna chodzi z Jamesem. 
- To wspaniale. Od początku wiedziałam, że do siebie pasują. A, ty i Nadia z Natalią? Poznałyście. kogoś fajnego? - zapytała. Serce po raz kolejny mi zamarło. Nie wiedziałam co mam jej powiedzieć. Skłamać, czy powiedzieć prawdę? Nie chciałam, aby się denerwowała, więc ominęłam temat Natalii. 
- No ... między mną, a Liamem doszło do paru randek i ... całowaliśmy się. Nadia i Niall też byli na dwóch randkach. 
- Oho, poderwałyście gwiazdy świata muzyki? Niezłe jesteście ... 
- Jest jeszcze jedna ważna sprawa. Wiem, że może Ci się, to wydawać dziwaczne, ale ty też, kogoś poznałaś. Nawet dwóch ktosiów ...
- Co? - wyglądała na zdezorientowaną. Na jej policzki wkradły się rumieńce. Powiększyły się, gdy dodałam kim są Ci ktosie. - Mam chłopaka? 
- Tak. Dan jest gitarzystą w zespole. Najpierw wszystkie myślałyśmy, że będziesz z Zaynem, ale Twoje drogi skrzyżowały się z Whitlockiem. 
- Jezu, przecież ... jemu pęknie serce. Ja go nie pamiętam, a on? Jestem pewna, że się we mnie zakochał. 
- Ja to wiem, Lex. Na pewno mu na Tobie zależy. Patrzy na Ciebie, jak na ósmy cud świata. - powiedziałam co było zgodne z prawdą. Pociągnęła nosem i wytarła wierzchem dłoni łzy spływające jej z oczu. Poklepałam ją po ramieniu. Nie tylko Dan będzie załamany. Wszyscy będą. Doktor chciał się nią zająć, więc mocno ją przytuliłam i wyszłam na korytarz. Nikogo nie zastałam, dlatego zeszłam na parter do bufetu. Przy stoliku siedziała Nadia z Pauliną, Danem, Liamem, Zaynem i Jamesem. 
- Hej, gdzie reszta? - spytałam.
- Wszyscy oprócz Nialla, Louisa i Harry'ego wrócili do Londynu. Co z Alex? 
- Przed chwilą ... się obudziła. - mruknęłam. Potem nastał atak. Zaczęli zadawać mi pytania. Westchnęłam i powiedziałam dziewczynom żeby do niej poszły. Od razu mnie posłuchały. Zostałam z chłopakami. 
Dan chyba był zły, że nie pozwoliłam mu się z nią zobaczyć. Nie wiedziałam, jak zacząć. Przecież Dan się załamie. 
- Obudziła się, ale jest pewien haczyk. 
- Jaki haczyk, do cholery? - mruknął Zayn. Westchnęłam i przeczesałam włosy palcami. Wiedziałam, że tak będzie. 
- Okazało się, że gdy potrącił ją samochód musiała walnąć w coś mocno głową. To poskutkowało urazem głowy i małą utratą pamięci. Nie pamięta ostatnich dwóch miesięcy. Ostatnie co przychodzi jej do głowy, to dzień przed koncertem podczas, którego się poznaliśmy. Nikogo nie pamięta. Oprócz Jamesa. - ostatnie wyrazy wyszeptałam. Z bólem serca patrzyłam, jak na twarzy Dana odmalowuje się szok i ból. Przełknęłam ślinę. Reszta chłopaków wyglądała na zdezorientowanych. Zayn chyba najbardziej. Czułam już łzy gromadzące się w moim oczach. Nie próbowałam ich nawet powstrzymywać. 
- To tak cholernie nie sprawiedliwe. Dlaczego, to akurat ją potrąciło, to durne auto? Dlaczego do cholery - szepnęłam i wytarłam ciecz spływającą z moich oczu. Liam od razu do mnie doskoczył i mocno przytulił. Wtuliłam się w niego, jak bezbronne dziecko i zamknęłam oczy. Przy, nim bardzo szybko się uspokajam. Mimowolnie wciągnęłam jego piękny zapach. Liam pachnie żelem pod prysznic i świeżymi perfumami o nieznanej mi nazwie. Chwilkę później postanowiliśmy pójść pod salę Alex. Dziewczyny nadal były w środku. Daniel nieobecnym wzrokiem wpatrywał się w drzwi. Westchnęłam po raz kolejny tego dnia i położyłam głowę na ramieniu Payne. 
OCZAMI ALEX
Byłam zdezorientowana. Nie wiedziałam co się dzieje. Nadal nie mogłam pojąć tego ci się stało. Wypadek. Byłam nieprzytomna. I najlepsze. Nie pamiętam dwóch miesięcy swojego życia. Nie pamiętam tego, że mam chłopaka. Nie pamiętam, że przyjaźnimy się z One Direction. Ty chyba jakiś żart !!! Powiedzcie, że zaraz wyskoczy ekipa z kamerą i krzyknie : Mamy Cię!!!. Nadia i Paulina po przyjściu do mojej sali były uśmiechnięte i szczęśliwe. Przeszło im, gdy powiedziałam co się stało. Popłakały się. Przytuliłam je. Opowiedziały mi trochę o Danie i reszcie naszych ,,znajomych''. Wyszły po czterdziestu minutach. Zastanawiałam się nad brakiem Natalii, ale pewnie była w łazience, czy coś takiego.
Siedziałam i przeglądałam swój telefon, który dziewczyny mi przechowały, gdy do sali ktoś wszedł. Był, to chłopak. Miał góra dwadzieścia lat. Posiadał brązowe włosy i oczy w tym samym kolorze. Jego nie za wysoką sylwetkę okrywały wąskie jeansy i koszula w kratę. Na nogach miał adidasy. Przystojny gość. I, to w taki słodki sposób. 
- Cześć Alex. - szepnął. Jego oczy błyszczały. Wtedy zdałam sobie sprawę, kim on może być. 
- Ty jesteś Dan? - zapytałam. Pokiwał jedynie głową. Nieśmiało usiadł na krzesełku obok mojego łóżka. - Dziewczyny mi o Tobie opowiadały. Podobno ... chodzimy ze sobą. 
- Tak. Dwa tygodnie, a tak właściwie, to prawie trzy. Jednak od dawna mieliśmy się ku sobie. - wyjaśnił. Przełknęłam ślinę. 
- Ja ... bardzo mi przykro, ale ...
- Wiem, że mnie nie pamiętasz. Nie martw się. To nie Twoja wina. - powiedział, ale mi na serio było przykro. Czułam się jakbym pogniotła i przełamała mu  na pół serce. 
- Dziewczyny mówiły, że jesteś sympatyczny i kochany, więc mam nadzieję, że się zaprzyjaźnimy. A z czasem, może zakocham się w Tobie znowu. 
- Mam taką nadzieję. - odparł. Został i poopowiadał mi trochę o naszej znajomości. Podobno poznałam jego rodziców. To chyba na serio było coś poważnego, jeśli zgodziłam się na coś takiego. Siedział u mnie około trzydziestu minut. Pośmialiśmy się trochę i pogadaliśmy na różne tematy. Polubiłam go. To przesympatyczny chłopak. Nic dziwnego, że się w, nim zakochałam. Każda dziewczyna, by się w, nim zakochała. Obdarował mnie ogromnym uśmiechem i wyszedł. Jego miejsce zajęło całe ... One Direction. O żesz kurwa jego mać. O mal nie dostałam zawału. Zaczęłam szybciej oddychać. Niby zdawałam sobie sprawę, że są naszymi przyjaciółmi, ale i tak w byłam w szoku. Przecież ich nie pamiętałam. 
- Cześć mała, jak się czujesz? - Louis zrobił natarcie na moją osobę. Mocno mnie przytulił. Przełknęłam ślinę. 
- W porządku. Pomimo tego, że czuję się jakbym przespała dwa miesiące, to nic mi nie jest. - powiedziałam. Cała piątka się zaśmiała. 
- Humor jej wraca, więc jest z nią coraz lepiej. - powiedział Harry. 
Moje spojrzenie skierowało się w stronę Malika. Cholera. Na żywo jest jeszcze bardziej przystojniejszy. Posłałam mu lekki i uroczy uśmiech. Odwzajemnił go, ale z większą mocą.
Obsiadli moje szpitalnie łóżko i zaczęli zadawać pytania. Opowiedzieli mi także trochę o sobie. Usłyszałam z ich ust parę naprawdę zabawnych historii. Czasami nie mogłam powstrzymać śmiechu. 
Byli na prawdę wspaniali i na serio cieszyłam się, że są moimi przyjaciółmi. Kiedy powiedziałam, że na prawdę w ogóle nic nie pamiętam oni zareagowali odmiennie niż myślałam. Powiedzieli, że to nie ma znaczenia, bo bardzo nas lubią i przez te dwa miesięcy stałam się dla nich niemal siostrą. Poczułam wtedy łzy w oczach. Pociągnęłam nosem, bo nie chciałam się przy nich popłakać. Chwilę później wyszli. Został jedynie Zayn. 
- Słyszałaś, że ...
- Tak. Dziewczyny mówiły, że między mną, a Tobą iskrzy ... iskrzyło. Nie wiem, jak to nazwać. 
- Tak. Iskrzyło. Mogłem być na miejscu Dana, ale stchórzyłem i nie postawiłem się Modestowi. Ja i Perrie chodzimy ze sobą tylko, dlatego aby Little Mix się wybiło. Kiedy poznałem Ciebie postanowiłem się postawić i przerwać, to kretyństwo. Jednak rozmawiałem z Modestem i powiedzieli, że będzie to możliwe to tylko wtedy, gdy zakochamy się, w kimś innym lub jedno z nas zdradzi drugą osobę. - powiedział. Byłam w szoku. Albo i nie. Przez ten okres, gdy Malik i Edwards ze sobą chodzili miałam nadzieję, że to nie prawdziwe uczucie. I okazało się być, to prawdą. 
- Tak mi przykro Zayn. Ja nie chciałabym być w udawanym związku. Czujesz coś do niej? - zapytałam. 
- Na pewno jakieś uczucie do niej miało miejsce w moim sercu. Zniknęło, gdy poznałem Ciebie. - szepnął. Z szeroko otwartymi oczyma patrzyłam, jak pochyla się w moją stronę. - Powinienem być wściekły i smutny. Przecież straciłaś pamięć.

Ale nie jestem. To może być moja nasza na bycie z Tobą. - i wtedy właśnie mnie pocałował. Było, to zaledwie muśnięcie, ale i tak motyle w moim brzuchu ożyły. - Teraz oboje mamy szansę za zdobycie Twego serca. - pogłaskał mnie po policzku i wyszedł na korytarz. 
Przez około dziesięć minut siedziałam na łóżku w ogóle się nie ruszając. Nie mogłam pozbierać myśli. Mój mózg pracował w ogromną prędkością. Był bliski spięcia. Otrząsnęłam się dopiero, wtedy, gdy przyszedł do mnie doktor Holt. Zabrał mnie na podstawowe badania. 
Najbliższy tydzień spędziłam jeszcze w szpitalu. Z ręką w gipsie nie było źle. Gorzej było z żebrem. Na szczęście połamał mi się jedynie jeden.  
Coraz częściej zastanawiał mnie brak Natalii. Wszyscy mówili mi, że musiała wrócić do Polski wcześniej, ale coś mi w tym wszystkim nie pasowało. Jestem pewna, że napisałaby przynajmniej do mnie, aby dowiedzieć się, jak się czuję. A ona nic. Postanowiłam o, to wypytać Matta. Doktor w końcu pozwolił mi wyjść na świeże powietrze, dlatego postanowiliśmy iść ze Stanleyem do parku znajdującego się przy samym szpitalu. Był tam staw, na którym pływają łabędzie. Doktor Holt powiedział, że jeżeli ucieknę , to przestanie mnie lubić. Spokojnie doktorku. W takim stanie nigdzie nie zwieję. Już szybciej Matt mnie dorwie. 
Usiedliśmy na jednej z ławek stojących bardzo blisko stawu. Chłopak podał mi bułkę abym mogła nakarmić piękne ptaki pływające po wodzie. 
- Matt? 
- Tak urwisie? 
- Ty na serio chcesz dostać. - mruknęłam. Zaśmiał się. - Nawet ze złamaną ręką dam radę Ci nakopać, więc się pilnuj. 
- Wiem, przepraszam skarbie. - przytulił mnie i potargał moje włosy związane w kitkę. Prychnęłam, ale uśmiechnęłam się pod nosem. Polubiłam go. Uwierzyłam, że jest naszym przyjacielem. Mamy podobne poczucie humoru. Klaudia mówi, że pochodzimy z tego samego cyrku. Coś w tym może być. Przymknęłam oczy. 
- Matt? 
- Hm? 
- Natalia na prawdę musiała wcześniej wrócić do Polski? - cisza. - Matt?
- Tak, podobno jej mama ją o, to poprosiła. - mruknął. Kątem oka spojrzałam na niego. Warga mu drgała. Kłamał. 
- Nie okłamałbyś kaleki, prawda? 
- Alex ...
- Nie wierzę wam, rozumiesz? Nie wierzę wam.  szepnęłam. Westchnął i pogłaskał mnie po plecach. Trochę się uspokoiłam. 
- Powinnaś porozmawiać z dziewczynami. - już więcej nie poruszałam tego tematu. Do szpitala wróciliśmy po dwudziestu minutach. Doktor na mój widok wytarł nieistniejący pot z czoła. Wywróciłam oczyma.
Zapytacie zapewne, gdzie reszta mojej drużyny wsparcia. Całe One Direction, wraz z Danem musiało wrócić do Londynu na próbę, bo jutro mają koncert. Dziewczyny zabrały się z nimi, aby przywieźć mi trochę ciuchów. Zostałam z Mattem, Jamesem i Adamem. Ci dwaj ostatni poszli coś zjeść do bufetu, a ja musiałam spędzać czas z Mattem. Ja musiałam pójść na badania, a Matt został przed moją salą. Weszłam do ,,pokoju badań'' i zamarłam. Za biurkiem siedział facet. Miał nie więcej niż dwadzieścia pięć lat, potargane brązowe włosy i jasne oczy. Patrzył na mnie z uśmiechem. Zawstydziłam się, bo byłam jedynie w dresowych rybaczkach i o rozmiar za dużej koszulce z nadrukiem. 
- Dzień dobry ... 
- Hej, siadaj. - nieśmiało przycupnęłam na krzesełku. 
- Przepraszam, że pytam, ale ... pan tu pracuje? 
- Jestem na praktykach. Nie będę Cię badał. Musimy poczekać na doktora Holta. I tak na marginesie nie żaden pan tylko Edwin. 
- Alex. - podałam mu rękę (tą nie będącą w gipsie). Uśmiechnął się. 
- Masz jakiś dziwny akcent. 
- To możliwe. Jestem Polką. W Londynie spędzam wakacje. 
- I musiałaś wylądować w szpitalu? 
- Co, to za wakacje bez pobytu w tym wspaniałym miejscu? - rzuciłam, na co zaśmiał się wesoło. 
Chwilę później przyszedł doktor Holt. Tak szczerze powiem wam, że od niedawna zastanawiam się, jak ma na imię. Stawiałabym na coś w stylu Bob. Kiedy go o, to zapytałam uśmiechnął się jedynie i nic nie powiedział. 
- Quil. - szepnął Edwin, gdy mijając go wyszłam na korytarz. Uśmiechnęłam się. Mrugnął do mnie i zamknął za mną drzwi. Quil Holt. Pomysłowo. 
OCZAMI NARRATORA 
Dziewczyny zabrały się do Cardiff z państwem Kessler. Z wielką radością przyjęli wiadomość o wybudzeniu się ich siostrzenicy. Pani Dominika nie zważając na protesty pielęgniarki wpadła do sali siedemnastolatki i mocno ją uściskała. Przesiedziały tam pół godziny gadając. 
Kiedy pani Dominika opuściła salę do środka weszły dziewczyny. Uśmiechnęły się, ale przestały, gdy zobaczyły wyraz jej twarzy. Nadia się trochę przestraszyła, dlatego też dla bezpieczeństwa schowała się za plecami Pauliny. 
- Coś się stało? Mamy iść po lekarza? Albo zadzwonić po egzorcystę ... 
- Co tak na prawdę stało się z Natalią? - nastała cisza. - I nawet nie próbujcie kłamać. Dobrze wiem, że nie wróciła do Polski wcześniej, bo jej mama jest chora. A, jeżeli to nie prawda, to co jest prawdą? 
- Alex ... 
- Nie chcę słuchać waszych wymówek. Jestem kaleką. Należy się mi prawda. Słucham. - spojrzała na nie wyczekująco. Klaudia westchnęła i zaczęła opowiadać. Z każdym słowem szok na twarzy brązowookiej się powiększał. Kiedy Miler skończyła opowiadać twarz Oli była czerwona z ukrywanej złości. 
- Jak ona ... co za ... ja pierdolę. Jak można być tak głupim? Ona na serio myśli, że on zostawi dla niej rodzinę? Przeleci ją parę razy i spierdoli, gdzie pieprz rośnie. Gówniara rozłożyła przed, nim nogi, to się napalił. Jestem pewna, że nie minie miesiąc, a ją zostawi. - słowy wylatywały z jej buzi, jak z karabinu maszynowego. Dziewczyny spojrzały na nią ze współczuciem. Biedna musiała, to przeżywać po raz drugi. Paulina poklepała ją pokrzepiająco po ramieniu, a Nadia mocno się w nią wtuliła. 
- Nie warto się przejmować tą suką. Porozmawiajmy o ... seksie. To przyjemniejszy temat. - Klaudia poruszyła sugestywnie brwiami. Cała czwórka się roześmiała. W końcu ponownie są razem. 



I jest kolejny rozdział. Następny będzie we wtorek lub w środę za tydzień.
Zadawajcie pytania bohaterom i mi. 
Piszcie na jakich randkach widziałybyście poszczególne dziewczyny. 
Do usłyszenia <3